Weert

Zoals u misschien nog weet heb ik in 2011 mijn laatste (politieke) column geschreven. Als reden heb ik toen aangegeven dat ik, wegens tijdgebrek, stopte met het raadswerk. De kool en de geit waren niet alle twee meer te sparen en kwamen tekort, volgens mijn normen. Het leek mij logisch dat ik, door te stoppen met het raadswerk, ook stopte met het schrijven van deze column. Immers als je niet in de keuken staat hoe kun je dan precies weten wat er “gebraoje” wordt?

Waarom ik terug kom op mijn beslissing zal u duidelijk worden in dit schrijven.

In mijn laatste column heb ik mijn verwondering uitgesproken dat mensen niet warm lopen voor het politieke gebeuren. Ik ging, en ga, er nog steeds van uit dat elke mens graag mee wil beslissen over zijn eigen levensomstandigheden. In het woordje “beslissen” zit echter de grote kneep.

Door te stemmen beslis je niet, je zorgt hooguit dat jouw voorkeurspartij mee mag onderhandelen en je moet maar afwachten wat er uit komt. Ikzelf, maar ook diverse andere politieke figuren, zijn van mening dat het meedoen ( mee praten/denken in de besluitvorming zonder stemrecht) het ei van Columbus is om de mensen bij het politieke werk te betrekken.

Maar dit had -en heeft- vele valkuilen die ik in mijn laatste column van 2011 ook heb proberen te vernoemen. Mijn pleiten om wel te gaan stemmen wordt echter sterker omdat het overduidelijk wordt dat, sommige, politieke beslissingen bij kunnen dragen aan jouw en mijn welzijn.

In 2002, tijdens een enquête over leefbaarheid, maakte Wim.V., die op Fatima woont en inmiddels de honderd jaar nadert, een prachtige reactie hierover op zijn enquête formulier. Ik heb die reactie bewaard. “Leefbaarheid bestaat niet alleen uit goede voorzieningen. Leefbaarheid wordt voor het belangrijkste deel bepaald door de manier waarop mensen met elkaar omgaan”. Als “oude lummel” moest ik even slikken. Zo’n diep menselijke boodschap raakt de roos.

Leefbaarheid is, gelukkig maar, voor een klein gedeelte maakbaar door politieke beslissingen. Deze kunnen echter wel bijdrage of afbreuk hieraan doen. Sommige politieke beslissingen kunnen echt bijdragen aan jouw en mijn (on)geluk. Omdat ze de mogelijkheid in zich hebben om de kans op jouw en mijn geluk zo groot mogelijk te maken, ondanks allerlei persoonlijke en natuurlijke tegenslagen in het leven! Mijn uitleg is misschien naïef maar wel uit mijn hart!

Natuurlijk moet je die kans uiteindelijk zelf grijpen en verwezenlijken. In de reactie van Wim stonden terecht de twee woorden “niet alleen”. 

De landelijke politiek staat momenteel op het punt -voor wat betreft dat maakbare- belangrijke beslissingen te nemen. En die gaan over een héél belangrijk onderwerp, de zorg!

Het is een kwestie van adem blijven halen en vroeg of laat zult u “zorg” nodig hebben.

De aanwezigheid of afwezigheid van kwaliteit in die zorg kan een flinke invloed uitoefenen op de leefbaarheid.  De Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ) zal gedeeltelijk worden ontmanteld om erop te kunnen bezuinigen, de rest wordt een verantwoordelijkheid -ook financieel- van de gemeente. Per gemeente kan de uitvoering en werkwijze gaan verschillen. Ook de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO), de jeugdzorg en de sociale werkvoorziening gaan op de schop.

Hoe moet de gemeente die zorgtaken uit gaan voeren en welke politieke club kan dat het beste? Hiervoor hebt u dus op 19 maart zelf een nieuwe gemeenteraad kunnen kiezen wat 53 % van de stemgerechtigde bewoners op Fatima ook hebben gedaan.

De andere helft heeft waarschijnlijk gedacht, ’Het maakt niets uit wie achter het stuur zit, de bus rijdt toch wel en waar we heengaan zie ik wel.’ Één ding is duidelijk, waar we heengaan met de zorg is onduidelijk terwijl een mens graag wil weten wanneer het gaat regenen. Hij wil niet wachten tot hij kletsnat is geworden.

Voor de  specialisten op het gebied van communicatietechnieken zal deze onduidelijkheid misschien nog wel mee vallen maar verschillende mensen van mijn leeftijd vinden “google” een raar en vies woord terwijl ze met heimwee terugverlangen naar de tijd dat onder “downloaden” werd verstaan de noodzakelijke rust en wijsheid op te doen tijdens het middagdutje. Op Fatima kom ik veel leeftijdgenoten tegen en daaromvoelde ik me geroepen te  proberen, op een ouderwetse  manier, info te gaan geven over hoe het nieuwe bestuur van de gemeente Weert denkt om te gaan met de veranderingen in de zorg. De redactie juichte dit idee van harte toe.

In deze column ben ik ook van plan om belangrijke andere zaken van het gemeentebestuur aan te stippen omdat het ene toch met het andere te maken heeft. Een coalitieprogramma, waarin de partijen die besturen hun plannen opschrijven, laat toch iets zien over zaken waarin een gemeentebestuur vier jaren lang denkt wel of niet geld in te gaan steken. En een euro kun je nu eenmaal maar één keer uitgeven.

De hoofdzaak van mijn stukjes zal echter toch bestaan uit info betreffende het belangrijke veranderingsproces in de zorg op gemeentelijk gebied. Niet dat ik een specialist ben  maar ik heb me wat de info betreft verzekerd van de medewerking van de nieuwe wethouder op dit gebied en een zorg-commissielid uit de gemeenteraad. Ik kan dus toch weer redelijk mijn neus steken in die keuken steken.

Tot de volgende keer.

Jan Tak