Weert

De afgelopen jaren heeft de gemeente een aantal (nieuwe) taken gekregen in het sociaal domein. Voor veel mensen blijft een brief van de gemeente, informatie van de woningcorporatie of zorgverzekeraar lastig te begrijpen. In januari 2016 is ook gestart met de schulddienstverlening, waarbij de gemeente de regie heeft genomen.

Als raadslid ben je verantwoordelijk voor het vaststellen van het beleid. Als inwoners problemen ervaren, nemen ze soms ook contact op met een raadslid. Maar veel van het ondersteunende en  uitvoerende werk zie je niet in de praktijk. Daarom heb ik een dagje meegelopen met de vraagwijzer en de schulddienstverlening om zo informatie op te doen. Ook levert het inzicht op waar inwoners tegen aan lopen en hoe een en ander dan beter voor inwoners geregeld kan worden.

 De ochtend begon bij de balie van de vraagwijzer. Aan de balie is het eerst een kwestie van achterhalen wat de vraag is. Als bijvoorbeeld privacy gevoelige gesprekken plaats moeten vinden, door bijvoorbeeld te bellen met instellingen, wordt gebruik gemaakt van de spreekkamer.

Wat mij opviel is dat het veel mensen waren die vaker met een vraag kwamen. Vaak zijn het vragen gerelateerd aan een laag inkomen. Eveneens opvallend was dat de meeste mensen slecht Nederlands spraken. Vaak mensen met een klein sociaal netwerk of weinig contact met 'oorspronkelijke' Weerternaren. Een voorbeeld is de BSGW en de kwijtschelding.  Brieven die niet te volgen zijn en de voorwaarden voor kwijtschelding en hoe dit aan te vragen leidt tot hulpvragen.

In de middag mocht ik aanschuiven bij de schulddienstverlening. Eerst bij een intakegesprek. Bewust wordt er geen dossier of om papieren gevraagd, maar draait het gesprek, waarom iemand om hulp vraagt en wat iemand nodig heeft om uit zijn situatie te komen. Een erg goed principe om de inwoner centraal te stellen en op welke wijze de gemeente kan ondersteunen. Ook zat ik bij een start van een traject en de uitleg wat er gaat gebeuren in zo'n traject.

De voorbeelden van mensen maken duidelijk dat het aanvalsplan armoedebestrijding nodig is. Ook werd me duidelijk op welke wijze tussen teams en afdelingen binnen de gemeente steeds meer samen wordt gewerkt. De gemeenteraad stuurt hier ook op aan met Weert in Dynamiek. Samenwerken stopt niet binnen het stadhuis. Met partijen als maatschappelijk werk blijkt dit lastiger, waarbij vaak privacy wordt genoemd. Mensen in (financiële) nood maken vaak rationeel onlogische keuzes met alle (financiële) gevolgen van dien. Een ander voorbeeld is om voor iedereen die een uitkering aanvraagt een budgetcursus te laten volgen om zo met de (nieuwe) inkomenssituatie om te gaan.

Het meelopen heb ik als erg waardevol ervaren. Vanuit de praktijk informatie opdoen. Deze ervaring kan ik als raadslid weer gebruiken om bij de voorstellen rondom het actieplan armoede in te brengen.