Weert

Eind 2004 was ik raadslid voor de SP in Weert. De KMS wilde uitbreiden. Met spoed werd er een extra vergadering over belegd. Toenmalig wethouder Verheggen ontkende dat de KMS had gedreigd met vertrek uit Weert. Ik wist dat dit wel degelijk was gebeurd. De snelheid van besluiten maakte mij wantrouwig.

Naar 'goed' Weerter gebruik waren omwonenden niet geïnformeerd over de deal en werden kritische vragen van de SP over de precieze behoefte, de noodzaak en concrete plannen niet beantwoord. Het was een ingewikkeld voorstel waarin ook andere stukken grond werden betrokken. Met stoom en kokend water moest er beslist worden en moest en zou de KMS geholpen worden aan extra grond. De stemming was duidelijk: iedereen behalve de SP was vóór het verkopen van de gemeentegrond aan Defensie.

Nu de KMS ondanks de miljoenenbeloftes van de Gemeente, de Provincie en Mark Verheijen vertrekt uit Weert is voor mij een ding nog duidelijker geworden, namelijk dat een gemeentebestuur moet oppassen zich voor welk karretje dan ook te laten spannen. Of te zwichten voor druk en mooie verhalen. Niet van de landelijke overheid en niet van commerciële projectontwikkelaars, zoals bij het nieuwe stadhuis. Beiden handelen namelijk uit eigenbelang en winstbejag. De beslissingen op Ministeries, in de Tweede Kamer en in directiekamers van grote ondernemingen zijn kortzichtig. Zij zijn er niet voor het belang van de gemeente Weert of voor hun medewerkers. Ze zitten er in meerderheid voor de centen. De gemeente heeft zich dat onvoldoende gerealiseerd. Het is tijd voor meer nuchterheid.

Paul Lempens