Weert

 

---

Maandelijke column door Jan Tak
"Januari 2010

 

---

Vervolg, onveiligheidsgevoelens. Zoals beloofd zal ik inzichtelijk maken de middelen welke de politiek denkt te hebben om de onveiligheidsgevoelens van de bewoners van Weert terug te brengen van 7% in 2006 naar 5% in 2010, en mijn mening hierover.

De landelijke en lokale overheden laten cijfers in diverse overzichten zien waaruit we op moeten maken dat het steeds veiliger wordt in Nederland en toch geeft de burger aan dat zijn onveiligheidsgevoel eerder stijgt dan daalt. Waardoor is dit in tegenspraak met elkaar?

Naar mijn mening liggen de gevoelens van veiligheid en vertrouwen bij elkaar in bed. De aanpak van de overheid richt zich hoofdzakelijk op activiteiten om het vertrouwen in het gezag te vergroten. overlastincidenten, vermogensincidenten, geweldsincidenten verminderen en aanpakken zijn allemaal nuttige en nodige zaken om aan te pakken, maar waar het naar mijn mening flink aan schort is het vertrouwen dat we in onze medemens aan het verliezen zijn en daarmede stijgt ons gevoel van onveiligheid.

De hamvraag is dan ook, zijn u en ik (nog) wel te vertrouwen? Ik zou het graag geloven en tot op zekere hoogte zal het wel, maar we voelen het niet (meer).

De media laat ons dagelijks zien dat zelfs mensen die ??meer? zijn dan ik , voorzichtig gezegd, toch niet altijd te vertrouwen zijn. ??Adel verplicht? lijkt een versleten en vergeten ideaal te zijn. Als de politie het maar niet ziet dan mag alles.

De zaken, die de media ons regelmatig laten zien, spelen zich dikwijls ver van ons af maar ze beïnvloeden zowel ons vertrouwen in elkaar als in de mens. Ze zijn ook niet of nauwelijks te beïnvloeden door de lokale politiek. Wat kan deze dan wel doen?

In een tijd dat ik me om diverse redenen onzeker/onveilig voelde zei mijn opa eens tegen me: ??Het is tijd om je levensverrekijker in te stellen op ??dichtbij??. Het gevoel van onmacht bij zaken. Veraf maakt je bang doordat je er geen invloed op kunt uitoefenen. Kijk dichtbij en steek daar je energie in?. Deze wijsheid is me bijgebleven en naar mijn mening is het nu hoog tijd om de verrekijker kort in te stellen ( gezin, straat, wijk).

Ondanks het feit dat je daar ook niet alles in de hand hebt is de energie die je daar in steekt dikwijls nuttig en zijn effecten zichtbaar. Aan de bestuurders van Weert de taak om u mogelijkheden op dit gebied te bieden waardoor het de moeite waard is om de verrekijker op ??dichtbij?? in te stellen.

Activiteiten/projecten, waar mensen elkaar kunnen ontmoeten en het plantje ??vertrouwen? kans krijgt om te groeien waarbij we natuurlijk niet moeten vergeten zelf betrouwbaar te zijn anders gaat de vlieger voor u en de ander niet op! Als dan tevens de cijfers van geweldsincidenten, overlastincidenten, vermogensincidenten, enzovoorts, dalen zal het wel snor komen zitten met onze onveiligheidsgevoelens.

In het "Weerter Veiligheidsbeleid rapport 2010 worden twaalf activiteiten/projecten genoemd om een daling in de onveiligheidsgevoelens te realiseren waarvan ik er elf niet goed kan plaatsen of u moet gevoel krijgen bij het project ??flexibele inzet BOA??s? of ??bestuurlijke strafbeschikking?.

Dat deze gezagsprojecten op de lange duur de burger iets meer vertrouwen zal gaan geven in het rechtvaardigheidsysteem van de (lokale) overheid is zeker mogelijk maar daarmede hoeft niet het vertrouwen in zijn medemens te groeien.

Er is echter, naar mijn mening, één project dat wel kans maakt om het vertrouwen te laten groeien tussen mensen onderling. Dit is de Leefbaarheidagenda per wijk en dorp. Op 4 november jongstleden is door de raad aangenomen de nota ??Samen Werken aan Weert.?? Deze nota beoogt een andere werkwijze van de wijk- en dorpsraden.

De wijkraad Fatima heeft in het vorige contactblaadje reeds uitgelegd de rol van de bewoners in het samen werken aan het thema van de leefbaarheidagenda. Voor elke wijk en dorp een leefbaarheidagenda, dat is het uitgangspunt. De wijk- en dorpsraden en de bewoners verzorgen de ??belevingsinformatie?? om deze agenda richting en inhoud te geven. De onderwerpen zijn schoon, heel, veilig en ontmoeting/samenleven met als doel de sociale samenhang te bevorderen.

Een mooi voorbeeld hiervan vind ik persoonlijk het initiatief van de wijkraad Keent , de organisatie van een verbroederingsmaaltijd op 18 november jongstleden tussen de bewoners van de wijk. Over animo was niet te klagen. Zeventig autochtone en allochtone bewoners zijn aangeschoven terwijl er voor veel anderen geen ruimte meer was. Een bestuurslid vertelde dat langzaam aan de mensen minder bang voor elkaar aan het worden zijn. De gemeenschapszin begint te groeien, volgens de wijkraad. De Onveiligheidsgevoelens op Keent zijn dan ook met 22% ten opzichte van 2006 terwijl ze op Fatima met 24 % gestegen zijn.

Misschien kunnen we er iets van leren? Met steeds grotere veiligheidssloten en met zandzakken en rolluiken voor ramen en deuren zal het zeker niet lukken om ons vertrouwen in de medemens een kans te geven om te groeien! De ??belevingsinformatie?? die u doorgeeft aan de wijkraad kan een belangrijke rol gaan spelen in de projecten voor de wijk. Het is wel zaak dat uw belevingsinformatie inzichtelijk wordt gemaakt. De bewoners van wijken en dorpen zullen zich moeten kunnen herkennen in de adviezen van hun wijk/dorpsraad aan de gemeente. Gebeurt dit niet of onvoldoende dan zal het vertrouwen zeker weer een deuk oplopen.

Het is jammer dat een voorstel voor meer zekerheid op dat gebied niet is overgenomen door college en raad, u zult het nu moeten doen door vertrouwen. Het was echter juist het vertrouwen dat de laatste jaren bij mensen een deuk had opgelopen.

Rest mij nog u prettige feestdagen toe te wensen en een nieuw jaar met een daling van onveiligheidsgevoelens en een stijging van vertrouwen voor een wereld waarin uw en mijn kinderen en kleinkinderen moeten opgroeien !

Tot de volgende keer. Jan Tak