De Woensdagavondclub te gast bij de Burgemeester
De Woensdagavondclub te gast bij de Burgemeester
Hoe is dat zo gekomen? Krijgt iedereen een ontvangst door de burgemeester?
In december waren vier vrouwen van de gemeenteraad uitgenodigd door de Woensdagavondclub. Ton had het geregeld. Dat ging gemakkelijk, want hij is getrouwd met een raadslid. En zo kwamen Conny Beenders, Nikki Linskens, Malika Zaaboul en Riya Geboers bij de Woensdagavondclub om uit te leggen wat de gemeenteraad allemaal doet. Ze kregen allerlei vragen, over de gezondheidszorg, de fusie van voetbalclubs en de straatverlichting. Het was gezellig en interessant.
En toen zeiden de raadsleden “Kom eens met de Woensdagavondclub naar het nieuwe stadhuis.” Het werd geregeld en woensdag 24 februari was de eerste groep te gast. In maart komt de tweede groep. Burgemeester Jos Heijmans en de raadsleden Conny Beenders en Riya Geboers ontvingen de gasten. Eerst was er koffie en vlaai en van harte welkom. De burgemeester vertelde dat hij al twintig jaar lang burgemeester is en dat hij het met veel plezier doet. Vroeger werkte hij bij moeilijk opvoedbare kinderen, in een jeugdgevangenis. “Dat was ook een mooie baan”, zei hij.
Iemand vroeg wat je allemaal moet doen als je burgemeester bent. “Nou”, zei Jos, - en hij gaf een vette knipoog - ,”je moet zorgen dat je zelf niets hoeft te doen. ‘Delegeren’ heet dat. Als ik een lintje mag uitreiken, heeft Monique alles van tevoren geregeld. Dat doet ze prima. Ik ben vaak bij vergaderingen en soms mag ik gasten ontvangen; kinderen, mensen uit het buitenland, of jullie. Ik ben er ook bij als er iets te vieren is. Vandaag was ik bij mensen op bezoek die waren zestig jaar getrouwd. Dan mag ik hen feliciteren namens de gemeente. Maar ook als er verdriet is bij de mensen, als er een ongeluk is gebeurd, dan ga ik sterkte wensen. Ik ben er in goede & in slechte tijden.” Duidelijk!
Jan had een vraag: “Burgemeester, één van kerkklokken is kapot. Wanneer ga je die repareren?” “Tja”, zei de burgemeester, “daar ga ik niet over. Daarvoor moet je bij de deken zijn. Maar ik zal het hem alvast vertellen.”
Hij kreeg ook de vraag wat zijn lievelingsdier was. “Mijn poes. Ze heet Laika. Als ik thuis kom en ze krijgt de kans, gaat ze meteen op mijn benen liggen. We hebben ook goudvissen en kippen die groene eieren leggen.”
“Burgemeester kom je echt in Stramproy wonen?” was een andere vraag. “Jazeker”, zei Jos. “Meteen na Pasen. We hebben een fijn huis gevonden in Stramproy.”
En dan was er nog de vraag hóe je burgemeester wordt. “Nou”, zei de burgemeester. “Als je hoort of leest dat ze ergens een burgemeester vragen en het lijkt je leuk, dan schrijf je een brief. Je hebt er geen speciaal diploma voor nodig, zoals voor metselaar. Je schrijft een brief waarom je het wilt en dan word je misschien uitgekozen.”
Voor deze speciale gelegenheid had de burgemeester zijn ambtsketen om gedaan. Iemand vroeg of de keten – je zegt niet ketting, want een hond ligt aan een ketting – of die keten echt van zilver is. “Ja”, zei de burgemeester. “Hij is speciaal gemaakt. De medaille die eraan hangt heeft twee verschillende kanten. Eén kant is met het wapen van Weert en de andere kant heeft het wapen van Nederland. Voor als de koning op bezoek zou komen. Die kant moet dan voorop. En tot slot vroeg de burgemeester aan zijn gasten wie pas jarig was geweest of snel jarig zou worden. Die mocht even de keten omhangen. Wow.
Alle gasten mochten met de burgemeester op de foto op de grote trap in het stadhuis. En daarna nog even naar de Raadszaal naar de vergadering. Even kijken hoe dat gaat. Maar niet al te lang. Want dan moet je zo lang stil zitten. Het was leuk en interessant zo, als gast bij de burgemeester.
Maar, de burgemeester gaat ook een keer op bezoek bij PSW. Dat heeft hij beloofd! Monique gaat het allemaal perfect regelen. Dat hoeft de burgemeester niet zelf te doen.
- Zie ook:
- Riya Geboers