Weert

Hoever is Weert gevorderd met het invoeren van de wetten WMO,Jeugdzorg en Participatiewet? Zoals u weet zijn de Nederlandse gemeenten sinds 1 januari 2015 verantwoordelijk voor de steun aan hun inwoners die Zorg en ondersteuning betreffende Werk en Inkomen nodig hebben.

De WMO heeft tot nu toe het meeste ( media) stof doen op waaien waarschijnlijk omdat praktisch iedereen vroeg of laat van de kwaliteit van deze Zorg afhankelijk wordt.  

Vóór 1 januari waren de gemeenten, v.w.b. het verkrijgen en de kwaliteit van deze Zorg, niet verantwoordelijk al moet ik bekennen dat ik geen deskundige ben om u te vertellen hoe dit alles vóór 1 januari  geregeld was.  Wel durf ik te beweren dat ook toen die hulp niet uit de hemel is komen vallen en dat er door één of meerdere deskundigen een indicatie rapport moest zijn opgemaakt om de vorm en hoogte van de gevraagde persoonlijke hulp vast te leggen en te waarborgen. Sinds 1 januari 2015 zijn eigenlijk die oude indicatie rapporten niet meer geldig omdat de gemeenten hun verantwoordelijkheid wensen te dragen door “eigen” rapporten van uit keukentafelgesprekken. Door de snelheid waarmede de WMO moest worden ingevoerd hebben de gemeenten, in 2014, besloten om het jaar 2015 te gebruiken om alle “oude” rapporten te herzien. De  nieuwe (her)indicaties worden opgesteld vanuit nieuwe(gemeentelijke) inzichten en nieuwe regels mede veroorzaakt door de bezuinigingen van maar liefst 40 procent opgelegd vanuit den Haag.

Hoever zijn die gemeenten, na ruim 8 maanden, gevorderd met  deze belangrijke materie en hoever is de gemeente Weert?

De ouderenorganisatie ANBO meldt,begin juli van dit jaar, hierover het volgende:

‘Thuiszorg blijkt een rommeltje.’

Vanuit 78 gemeenten zijn signalen ontvangen dat het misgaat met de toekenning van de noodzakelijke huishoudelijke hulp.

Er zouden vaak fouten worden gemaakt en er heerst veel misverstand door miscommunicatie, aldus het ANBO.

Een maand later, op 6 augustus, meldt de Limburger :

‘Gevreesde rampspoed WMO blijft uit. Gemeenten tevreden, amper bezwaren op (her)indicaties.’

Wié kun je nog geloven en wie wil ons wàt laten geloven?

Het is moeilijk om vanuit die signalen een juist beeld te vormen zeker als er vanuit de media foute mededelingen worden gedaan zoals de gemeente Weert te kennen gaf.

Het artikel van de Limburger van 6 augustus gaf namelijk enkele cijfers waaruit toch wel enigszins op te maken was wat de gemeentebesturen op hun bordje gekregen hebben.

Gemeente Venray, met 43.000 inwoners, meldt ruim 1100 indicaties te hebben uitgevoerd waarop 27 bezwaarschriften zijn ingediend.

Horst a/d Maas met bijna 42.000 inwoners meldt 823 indicaties te hebben uitgevoerd waarop 5 bezwaarschriften.

De Limburger gaf aan dat Weert, met 48.000 inwoners, 100 (her)indicaties had gedaan waarop 24 bezwaarschriften terwijl  vóór eind 2015 nog 400 (her)indicaties gedaan moesten worden.

De cijfers van Weert in dit artikel bleken echter niet te kloppen. Diezelfde dag, op 6 augustus nog, maakte de gemeente Weert letterlijk het volgende bekend op www.weertdegekste.nl:

De gemeente Weert heeft sinds 1 januari 2015 geen enkel bezwaar ontvangen over de 100 herindicaties die verband houden met de nieuwe Wmo­ taken. Dit in tegenstelling tot de berichtgeving vandaag in Dagblad De Limburger. De gemeente betreurt het dat ondanks het zorgvuldig aanleveren van de informatie, de feiten verkeerd in het krantenartikel zijn verwerkt., zo melden zij in een persbericht naar de media. De krant is gevraagd om rectificatie van het artikel. De gemeente heeft dit jaar 1200 beschikkingen over de Hulp bij het huishouden afgegeven. In deze beschikking staat welke hulp een aanvrager ontvangt voor een schoon en leefbaar huis. Daarover zijn 24 bezwaarschriften in behandeling genomen, dat is 2% van het totaal. De bezwaren gingen hoofdzakelijk over de hoogte van het Persoonsgebonden tarief en bijstelling van de uren hulp. Voor de inhoudelijke nieuwe Wmo­ taken zijn tot 1 augustus geen bezwaarschriften ingediend.

Ik heb gemeend deze rectificatie ook in ons wijkkrantje te moeten zetten omdat niet iedereen www.weertdegekste.nl tot zijn beschikking heeft.

Wel schijnt hiermede het ABNO gelijk te hebben betreffende hun opmerking over miscommunicatie.

Ondanks deze wat verwarrende berichtgevingen is er toch wel uit op te maken hoe druk de gemeenten het hebben met het invoeren van de WMO. En of ze het halen?

Vanuit de gemeente Weert heb ik door gekregen dat er nog 400 beschikkingen dit jaar afgehandeld moeten worden.

Asielzoekers zijn ook een “Zorg” daarom wil ik u wijzen op  de volgende miscommunicatie die nadelig kan werken op onze acceptatie betreffende hun aanwezigheid.

Gemeente Weert melde via www.weertdegekste.nl. het volgende:

De gemeente Weert merkt dat er, vooral op social media, veel verhalen de ronde doen over gedrag van de bewoners van het AZC Weert. Veel van deze verhalen brengen slechts de halve waarheid. Zo bleek een bericht over een vermeend incident bij een tankstation veel genuanceerder te liggen dan online veelvuldig werd gedeeld via social media. Ook een vermeend bericht over diefstal bij de Lidl blijkt niet waar te zijn. De gemeente Weert heeft daarover contact gehad met de bedrijfsleider. De gemeente doet een beroep op iedereen om zaken te checken bij de bron, of doe navraag bij de gemeente dan wel het AZC. Het in dialoog gaan met elkaar kan misverstanden voorkomen. Er zijn culturele verschillen die maken dat de bewoners van het AZC zich anders gedragen dan Nederlanders. In de regel is dat niet uit kwaadwillendheid. Een paar voorbeelden: in sommige landen is het heel normaal dat eten en drinken wordt geproefd in de winkel (of op de markt). Het kan zijn dat ze dit gedrag dus ook hier laten zien. Een ander voorbeeld: men wil aan het thuisfront graag laten zien waar men is en maakt foto’s van de huizen in de buurt. Of men heeft geen weet ervan dat je op een fietspad niet behoort te lopen. Allemaal verklaarbare zaken. Omdat de nood zo hoog is, heeft het COA sneller dan verwacht de eerste bewoners naar het AZC Weert gebracht. Het COA levert op dit moment noodopvang (‘bed, bad en brood’). Parallel aan dat traject maakt men de locatie geschikt om te komen tot een echt AZC. Men krijgt dan de begeleiding gericht op de fase waarin zij in de asielprocedure zitten. Denk aan oriëntatie op de Nederlandse samenleving, voorinburgering of de voorbereiding van de terugkeer.

Ik meen dat dit “Zorg” bericht in deze column thuishoort.

Tot de volgende keer. Jan Tak