Weert

In de afgelopen periode moest het Beleidsplan, WMO regio Midden Limburg, goedgekeurd worden door de gemeenteraad van Weert. 

Dit plan steunt op drie belangrijke pijlers:

• De burger regelt zoveel mogelijk, met zijn netwerk, zijn eigen zorgzaken. Burgerinitiatieven kunnen hierin dienstbaar zijn, zoals een huiskamerproject ´Fatima Aan Zet´ en dergelijke. Deze krijgen steun.
• Is dit niet voldoende dan ondersteunt de gemeente met algemene voorzieningen die dus voor iedereen, die hiervoor in aanmerking komt, hetzelfde zijn. Dit is de spil van de maatschappelijke ondersteuning en de wet verplicht om deze Algemene Voorzieningen bij de wet vast te leggen d.m.v. verordeningen. Weert legt deze lokale wetten ( verordeningen) in de raadsvergadering van oktober vast.
• Als algemene voorzieningen door omstandigheden niet mogelijk zijn of onvoldoende wordt individueel aanvullend maatwerk ingezet.

Deze drie pijlers kunnen alle drie rekenen op ondersteuning vanuit de gemeente.

De criteria voor algemene voorzieningen worden in 2016 opnieuw onder de loep genomen maar voor nu is bijvoorbeeld de mantelzorgondersteuning een verplichte algemene voorziening.

Over dit 44 pagina dikke beleidsplan,gemaakt onder leiding van wethouder Paul Sterk, zou dus een beslissing worden genomen op 11 september door de door u gekozen raadsleden.

Het beleidsplan zat goed in elkaar, volgens mij, maar ik had geen regeling aangetroffen over klachtenmeldingen terwijl ik, in het verleden, hierover mensen terecht of onterecht heb horen klagen.

Aan meer gefrustreerde mensen moeten we geen behoefte hebben dus ik besloot spreektijd te vragen voor de Raadsvergadering van 11 september. Je krijgt echter maar 5 minuten volgens de regels en welke manier is dan geschikt om je ei kwijt te raken?

Ik besloot via de niet bestaande licht dementerende Mieke Meufels en haar niet zo snuggere mantelzorger zus Truus mijn zorgen op dit gebied kenbaar te maken aan de Raad. Alle twee waren ze nog niet gemuteerd van het Homo Sapiens tijdperk naar het Homo Digitalus tijdperk en ze leken mij geschikt om mijn tot de verbeelding sprekende klachten, voorvallen, en misverstanden zichtbaar te maken. Mieke zou ook haar angst uitspreken om haar klachten te vertellen omdat ze wist dat ze afhankelijk was. Ik liet Mieke en Truus geboren worden in mijn kop.

Belangrijke beslissingen in een gemeente worden genomen door de raadsleden in een raadsvergadering terwijl in een commissievergadering geen beslissingen worden genomen. Hierin worden standpunten en vragen uitgewisseld tussen burgemeester, wethouders en raadsleden onderling.

Ik besloot om eerst naar de commissievergadering van 26 augustus te gaan.

De betrokkenheid van de raadsleden bij mijn en uw belang gaf mij een heel goed gevoel hoewel ik het jammer vond dat u niet aanwezig was om dit te signaleren.

Tijdens deze vergadering vielen enkele punten mij op. De aanwezige burgers waren op één hand te tellen en praktisch elke fractie had een goed woord over voor het plan maar er werden ook kanttekeningen geplaatst bij bepaalde punten.

Zo spraken vijf van de zes fracties hun bezorgdheid uit voor het ontbreken van een transparante klachtencontrole systeem. Enkele opmerkingen: ‘Als cliënt het niet eens is met de uitkomst van het keukentafelgesprek of tussentijdse verandering, wat dan?’ ‘In geval van geschil hoe wordt gehandeld?’ ‘Hoe controle?’ ‘Hoe wordt dit ingevuld?’ ‘Wat zien we hiervan?’ ‘Hoe wordt de raad in stelling gebracht om haar controlerende taak op dit gebied uit te kunnen voeren?’

De wethouder reageerde:

• Ten eerste. Een klacht betreffende het werk van de zorgaanbieder moet naar de Zorgaanbieder die hiervoor een systeem moet hebben.
• Ten tweede. Een klacht betreffende het werk van de gemeente komt terecht bij onze bestaande ambtelijke geschillencommissie.

Het volgende flitste door mij heen. Iedereen controleert dus zichzelf? En de Belangenverstrengeling?! En loopt dat huidige ambtelijk geschillenprobleem wel zo goed en heeft een raadslid wel een goed overzicht? Is dit simpel?

Voordat ik met Mieke en Truus naar de Raadsvergadering van 11 sept. zou gaan informeerde ik hierover enkele raadsleden die mij geruststelden. Zij hadden al een Motie klaarliggen.(een motie of amendement is een oordeel ,verzoek of opdracht aan het college en kan door elk raadslid ingediend worden

Hun motie was een opdracht aan het college voor een menselijke betrouwbare afhandeling van klachten te waarborgen door hier centraal op toe te zien. Dit was in orde en ik besloot om Mieke en Truus thuis te laten bij de Raadsvergadering van 11 sept.

Tijdens deze vergadering werden er acht voorstellen (moties en amendementen) door vier verschillende fracties ingediend, waaronder het klachtenprobleem. En wederom kreeg ik een goed gevoel doordat mijn en uw belangen goed werden bewaakt door de raadsleden en wederom vond ik het jammer dat er maar een paar burgers hiervan getuige waren.

De wethouder gaf eerst zijn deskundige mening over de voorstellen. Voegen ze iets toe of staat hetzelfde al met andere woorden in het plan en wat zijn de consequenties, etc.

Wat betreft het klachtenprobleem gaf hij aan de motie zeker te steunen Hij was er al mee bezig en hij wilde van alle vijftig instellingen inzicht betreffende inhoud, doelgroep, patroonvorming klachten om van hieruit verbeteringen aan te brengen.

Hij wilde de regie hierover voeren voor Midden Limburg. Nadat de wethouder zijn mening had gegeven over alle voorstellen werd er een pauze ingelast om de voorstellen eventueel aan te passen. Ik zag groepjes raadsleden van diverse fracties met elkaar overleggen en ik kreeg wederom een goed gevoel. Onze belangen waren in goede handen.

Maar toen begon het!

Twee voorstellen werden ingetrokken waarna de zes overgebleven voorstellen door de mangel werden gehaald door de woordvoerders van de verschillende fracties. De kwaliteit van bepaalde discussies deed me denken aan een slechte aflevering van Goede Tijden Slechte Tijden. Het verhemelen van eigen moties en het afbreken van andere moties was sterk voelbaar en deed zwaar afbreuk aan mijn vorige goede gevoelens. Men was er niet op uit om met zijn allen een voorstel zodanig aan te passen dat het bij het beleidsplan als meerwaarde gevoegd kon worden. Eigenlijke en oneigenlijke argumenten werden uit de kast gehaald om tegen te stemmen.

Gelukkig werden vijf van de zes voorstellen aangenomen maar na veel gekrakeel ! Zelfs tien raadsleden steunden ‘mijn’ motie betreffende een klachtenprocedure niet terwijl toch over deze klachtenprocedure vijf fracties hun bezorgdheid hadden uitgesproken. Gelukkig steunden 17 raadsleden ( 2 waren afwezig) de motie wel.

Ik begreep hier niets van en mijn goed gevoel was verdwenen. Had ik dit hanengedrag ook zo ervaren tijdens mijn periode van zes jaren raadslid ? Ik realiseerde me dat het toen inderdaad ook moeilijk was om een goede zelfreflectie te hebben als je zelf meespeelt.

Terwijl ik zo zat te mijmeren bracht de burgemeester me weer terug tot de werkelijkheid. Er moest gestemd worden wie voor het, enigszins aangepaste ( door de vijf aangenomen moties/amendementen), beleidsplan was. Alle handen gingen omhoog en wederom voelde ik me goed.

Mensen blijven mensen, ook als ze raadslid zijn, maar gelukkig sluiten ze de rijen als het serieus wordt. Door langs de zijkant mee te kijken waren me echter twee punten duidelijker geworden.

• Het verwezenlijken van een goed Zorg Beleidsplan voor Weert is niet tot stand  gekomen door de kwaliteit van de persoonlijke raadsleden maar wel door het feit dat er een Raad is ! Een wethouder met zijn staf van ambtenaren zal daardoor zijn uiterste best doen, en dat hebben ze gedaan!
• Het tweede punt was voor mij ook verhelderend. De lage opkomst van “de burger” werd voor mij door het voorgaande verklaarbaar. Hij  zit niet te wachten op, “kijk ikke, kijk ikke”. Hoewel hij dezelfde menselijke trekjes zou vertonen op die stoel. Ik zou, eerlijk gezegd, ook een bescheiden applaus verwacht hebben en geen boe geroep bij het opvoeren van mijn act “Mieke Meufels”. In onze maakbare samenleving mogen wat mij betreft gerust menselijke trekjes zichtbaar blijven. 

Tot slot in oktober worden de verordeningen, afgeleidt van dit beleidsplan,vastgesteld. Dan meer hierover,

Jan Tak