Weert

Foto: Jeroen Goubet / onbekend

De heer Frits Nies schrijft columns in Dagblad De Limburger. Met een
scherpe pen beschrijft hij het reilen en zeilen in het Weertse. En ik
houd daarvan. Van zijn stukjes en het feit dat hij ze mag schrijven.
Journalistieke vrijheid is een van de mooiste verworvenheden in onze
samenleving. De (politieke) macht moet altijd uitgedaagd worden
zodat ze niet gaat denken dat ze ècht belangrijk en onaantastbaar is. De
macht hoort bij de mensen en de journalistiek stelt kritische vragen
namens de mensen. Ik zou zelfs willen dat kranten meer zouden investeren in (onderzoek)journalistiek en minder in roddelblad-achtige columns. Ik dwaal af.

De heer Frits Nies is denk ik ook een journalist. Ik ga er tenslotte van
uit dat als je iets in de krant mag schrijven dat je dan een journalist
bent. En de belangrijkste taak van een journalist is wat mij betreft het
zoeken naar de waarheid en zodra gevonden, die verkondigen. Onderbouwde kritische vragen om de macht uit te dagen, niet-vooringenomen zijn, enfin, ik val in herhaling

Het wordt lastig als journalisten dingen verkondigen die niet waar zijn maar ze wel als zodanig gaan presenteren. Want dan mag de man met de pet, de politiek, in dit geval even in de persoon van mijzelf, daar ook iets over zeggen. En ook al zou dat niet mogen, ik ga het toch doen.

Ik ga het hebben over de inmiddels beroemde en beruchte mouttoren van de voormalige Wertha-brouwerij langs ‘de knaal’. De heer Nies werpt zich op als één van degenen die desnoods op de barricade gaan om dit unieke stukje
Weerter erfgoed te behouden. Nostalgie. De zweem van een roemrucht
verleden dat in de vergankelijkheid is geraakt.

Maar ik ruik ‘verslakkerdje pils’ bij de mouttoren. Want in zijn noslagische column verkondigt de heer Nies welteverstaan drie onwaarheden.

1. Bij de cursus Weertologie zouden geen raadsleden aanwezig zijn geweest. De cultuurbarbaren! Ik kan niet voor anderen spreken maar ik weet dat er tenminste één SP-raadslid was. Misschien kan de heer Nies dit smoelenboek in het vervolg bij zich houden zodat hij de Weerter raadsleden ook herkent.
2. A)“De Roermondse projectontwikkelaar (…) ziet geen winst in herbestemming (…) alternatieven heeft hij niet.” Ondanks dat grote boze
   projectontwikkelaars uit Roermond geld willen verdienen kan het
   natuurlijk ook zo zijn dat hier een feit aangestipt wordt. Je kunt niks
   met die betonnen bunker. Daarom staat het ding er nog, slopen was ooit te duur!
   B)“En de raadscommissie heeft dit ‘verhaal’ voor zoete koek
   geslikt”. Dat weet ik nog niet. Er is geen enkel besluit gevallen.
   Maar als de raad haar besluit neemt hoop ik wel dat ze dat vooral op
   basis van feiten doet en niet op basis van misplaatste nostalgie.
3. “De presentatie van Jongen-Meulen is niet openbaar.” Natuurlijk wel. Maar
   het is wel zo netjes dat de gemeente binnenkort eerst met omwonenden,
   belangstellenden, nostalgielisten, enzovoorts in gesprek gaat zodat het hele verhaal verteld kan worden. Nogmaals, er is geen enkel besluit gevallen.

Buiten de onwaarheden die de lezer maar voor zoete koek moet slikken spreekt er uit de column van de heer Nies verontwaardiging.

Ik had overigens graag gezien dat hij net zo verontwaardigd had gereageerd
toen jaren geleden de mooiste gebouwen van het Wertha-complex tegen de
vlakte gingen. Ik had waarschijnlijk samen met hem op de barricade
gestaan maar ik was in die tijd nog vloeibaar. Bouwjaar 1985. En toen
stond die lelijke tennishal die nu eindelijk weg gaat er al, geloof ik.

En nu ga ìk ‘m scherp zetten. Ik ben al uitgemaakt voor cultuurbarbaar
omdat ik vind dat die toren tegen de vlakte kan en nu draai ik ‘m om.
Ik vind iemand die stelt dat een nostagische betonnen silo belangrijker
is dan 78 betaalbare huurappartementen midden in de stad een veel
grotere cultuurbarbaar!

Zal ik ‘m nog scherper maken? Plat met dat ding! Met dynamiet. En ik wil op het knopje drukken. Laat die Roermondse projectontwikkelaar daar alsjeblieft een prachtige nieuwe toren neerzetten die er hetzelfde uitziet, even breed is, even hoog is, en waar je wel iets mee kunt. Nostalgie nog steeds gewaarborgd.

Tijd voor wat afkoeling, tijd voor enige (zelf)reflectie. Want op een ander
punt ben ik het grondig oneens met de Roermonde projectontwikkelaar en
ga ik de heer Nies hopelijk aan mijn zijde vinden. Want ik wil alsnog samen
op de barricade.

De hijskraan die tegen het landbouwbelang stond moet terug komen in het plan. Want waar de Roermondse projectontwikkelaar feitelijk onderbouwde dat je met de mouttoren niks kunt, verzuimde hij te onderbouwen waarom de hijskraan, in welke vorm dan ook, niet terug kan komen langs de knaal.

DUS Meneer Nies, trekken we samen ten strijde? Kunnen we het actiecomité ‘De bunker mot blieëve’ omdopen naar ‘De kraan mot trök'? We hebben 'm al terug gehaald uit Roermond, en die projectontwikkelaar sturen we er nadat de nieuwe mouttoren af is terug naartoe!

Jeroen Goubet