Weert

In de raadsvergadering gisteren was er één heet hangijzer. Wat gaan we doen met het oude stadhuis? Verder ging het over een visie op cultureel erfgoed en een betaalpaal voor bootjes bij het Bassin. Ik had verwacht om op tijd buiten te staan en met mijn vrouw nog het staartje van de zoveelste RTL5-actiefilm in herhaling thuis op de bank mee te krijgen.

De discussie over het oude stadhuis ging goed. Positief. Uiteindelijk heeft de gehele raad ingestemd met het plan voor een experimenteel winkelcentrum door twee hippe jonge Weerter ondernemers. Behalve D66, maar die partij gaf netjes aan de hele besluitvorming prima te vinden en te accepteren dat de rest het wil maar zelf gewoon een andere mening te hebben. Dat kan.

Daarna ging het over culturele gebouwen en een paal. Op beide onderwerpen werden moties, zienswijzen, amendementen (soms zelfs meer dan één) ingediend. De ‘voordiscussie’ die in zogenaamde commissievergaderingen gevoerd zou moeten worden werd niet overnieuw gedaan, nee de ene na de andere schep kwam er nog bovenop.

De SP doet niet mee aan dat gezwets voor de bühne. Scherp als het nodig is, maar niet voor ieder wissewasje een wijzigingsvoorstel indienen. Het is nu zelfs onderhand zo dat andere partijen beginnen te zeggen dat de SP een mak lammetje is geworden omdat we maar zo weinig wijzigingsvoorstellen indienen!

Hallo? Een voorstel kan ook in grote lijnen goed zijn en dan ben je het ermee eens! Zo hebben we voostellen altijd behandeld.

Raadsvergaderingen zijn een kampioenschap bijschaafvoorstellen doen geworden.

Maar waar gaat dat nou echt om? Vertrouwen.

Ieder antwoord van een wethouder lijkt wel in twijfel getrokken te worden en bij sommigen tien nieuwe vragen op te roepen. En die kun je af willen dichten met amendementen, moties, noem het maar op. Om vast te leggen dat je het net een beetje anders wil.

Maar eigenlijk zeg je daarmee dat je het oorspronkelijke antwoord van de wethouder, van het college niet vertrouwd want zonder jouw aanpassing gaat het vast fout...

Zó tegen een stadbestuur aankijken is nooit de stijl van de SP geweest, ook toen we nog niet in dat stadsbestuur vertegenwoordigd waren. En het zal ook nooit de stijl van de SP worden. We knokken in de raad voor mensen die het niet gemakkelijk hebben. En die zal het een bal interesseren wat die ene motie zus en dat andere amendement zo was.

Een Nederweerter raadslid dat voor de lol eens een kijkje kwam nemen in de keuken bij de buren was ook enigszins verbaasd over het schouwspel. Hij hoeft zijn tijd in de Nederweerter raad volgens eigen zeggen niet te verdoen met het luisteren naar kleinigheden.

Enigzins jaloers heb ik er maar een pilsje op gedronken en dit stukje getypt.

Jeroen Goubet