Weert

 

---

Maandelijkse column door Jan Tak
November 2010

 

---

De winter staat weer voor de deur. De gemeente heeft lering getrokken uit de rampen van vorige winter
(gebroken polsen ,armen en of benen) en heeft in de commissievergadering van 8 september en in de raadsvergadering van 22 september jongstleden aandacht besteedt aan het onderwerp 'Gladheidbestrijding'.

Er kwamen diverse verbeterpunten naar voren. Onder andere speciale aandacht voor fietsstroken, locaties voor kwetsbare groepen, milieuaspecten en betere communicatie met burgers en andere wegbeheerders welke straten wel/niet gestrooid zullen worden.

De aanwezige raadsleden hadden veel wensen maar toen een raadslid de wens uitsprak om het vegen voor eigen deur en trottoir te verplichten en dit op te nemen in een gemeentelijke verordening wist een ander raadslid dat dit niet kon omdat het in strijd was met een artikel ooit opgesteld in Rome betreffende de Rechten van de Mens. Het verplicht vegen van de stoep wordt aangemerkt als dwangarbeid. Enkele raadsleden zouden dat thuis vertellen.

Ik zelf ben te vroeg geboren en dus nogal vooruitstrevend en doe graag, na diepgaand analyseren, combineren en filosoferen, zodanige conclusies trekken dat ik er mijn voordeel mee kan doen. Ik heb besloten dat onder dwangarbeid dus ook valt het bladeren vegen die momenteel weer massaal van de bomen vallen. Mijn aangepaste gemeentelijke verordening heb ik, met een punaise, op de grote nieuwe bezem geprikt die mijn vrouw voor mij gekocht heeft. Als u mij, ondanks dat, toch de stoep ziet vegen weet u wie bij ons thuis de baas is en ik hoop dan op enig medegevoel van U.

Verder heeft de raad in een extra raadsvergadering op 14 oktober besloten om een krediet beschikbaar te stellen van ? 31.500.000 (!) voor de realisatie van het nieuwe stadhuis en de parkeergarage. Elke fractie had de nodige vragen en opmerkingen over dit raadsvoorstel. De kern van de fractiebetogen was, wat te doen met het aanbestedingsvoordeel, van ruim 5 miljoen euro. De gemeenteraad wenste een flinke vinger in de pap te houden om deze meevaller in de toekomst te besteden voor andere gewenste zaken en niet in rook op te laten gaan door handige aannemers. Uiteindelijk kreeg de raad hier enige toezeggingen over en werd het het raadsvoorstel door de meerderheid van de raad aangenomen.

Persoonlijk heb ik gewaarschuwd voor de bezwaar en beroepsprocedures die inmiddels lopen tegen het afgeven van de bouwvergunningen en ik bedoel niet het verwerven van het perceel aan de Wilhelminasingel van Van Gogh, dit kan hooguit 14 parkeerplaatsen schelen. Van Gogh heeft echter ook een procedure in gang gezet betreffende de vraag wie alles mag bouwen. Hij denkt hier recht op te hebben. Het college verwacht geen moeilijkheden, maar ik wel!

Ik heb, mijn visie hierover, in de raadsvergadering gegeven. Door de bestuursrechter is Van Gogh in het ongelijk gesteld maar dit betekend volgens de Nederlandse rechtsgang niet dat hij niet verder kan procederen, en daar maak ik me zorgen over. Ik vertrouw het niet omdat ik de advocaat van Van Gogh goed ken, een zekere Twan Tak. Ik heb mijn persoonlijke ervaringen, met deze persoon, aan de raad vertelt. Hij heeft ruim twintig jaren in Weert gewoond en ik heb in het verleden menigmaal met hem in de klinch gelegen. Ik vind het, 'ne linke miegel'!

De, onlangs overleden, Maharishi van Vlodrop heeft er garen bij gesponnen en vliegveld Beek mag door zijn taaiheid nog steeds niet uitbreiden. Hij is heel, heel handig en slim, zelfs ik kon maar met moeite van hem winnen. Als je denkt dat je hem hebt liggen flikt hij je weer een geintje, ik weet er alles van. Buiten zijn vrouw heeft hij alleen maar ontzag voor mij. Hiervoor heb ik hem echter wel, in het verleden, een keer van de trap van onze eerste verdieping moeten duwen. Kortom je moet hem letterlijk en figuurlijk vloeren voordat je voorzichtig kunt gaan denken dat je gewonnen hebt.

Ik voelde me verplicht, als raadslid, om het college hiervoor te waarschuwen. Elke gedachte aan belangenverstrengeling van mij moet, bij voorbaat, de kop in worden gedrukt. Ik heb dan ook de vraag aan het college gesteld of we ಠcht van hem af zijn. Na het nietszeggende antwoord heb ik geadviseerd om zandzakken voor de deur en kranten in de broek te doen.

Uit betrouwbare informatie heb ik inmiddels doorgekregen dat mijn advies te langzaam, en maar schoorvoetend, wordt opgevolgd door het college van B&W. Broeken misschien niet geschikt? Ik hou mijn hart vast.

Tot de volgende keer.
Jan Tak