Weert

 

---

Maandelijke column door Jan Tak.
Maart 2008

 

---

In 2005 heeft de gemeenteraad van Weert het College van B&W opdracht gegeven het maximale te doen voor 'mensen die moeilijk rond kunnen komen'. Op zaterdag 9 febr. jongstleden startte de gemeente Weert haar campagne tegen armoede op het Collegeplein in Weert. Terwijl ik er heen liep, om een kijkje te nemen, vroeg ik me af wat we ons tegenwoordig voorstellen bij het woord 'armoede'.

Veel ouderen (waaronder ikzelf) denken dan aan honger, droog brood, voddenkleren, een aalmoes van Vincentius of vijfentwintig gulden van mijnheer pastoor. Het woord roept , zeker bij mijn tijdgenoten, ook schaamte op en het gevoel van 'niet mee tellen', een verliezer te zijn. De cultuur van toen bracht deze manier van denken mee.

Hoe jongeren van tegenwoordig dit woord ervaren en welk etiketje het slachtoffer van hun opgespeld krijgt, durf ik niet te zeggen, ik hoop een beter. Armoede is een moeilijk te omschrijven begrip, het is tijdgebonden en heeft een relatie met de welvaart van je omgeving. Verschillende 'geleerden' hebben met cijfers geprobeerd een definitie van dit woord te geven. De meeste begrippen vond en vind ik echter armoedig tot ik enkele weken geleden op een bijeenkomst in Roermond een definitie hoorde die me aansprak.

Als je, in 2008, elke dag keuzes moet maken tussen noodzakelijke levensbehoeften, zoals de fiets van je schoolgaand kind laten maken of een gehaktbal bij het eten en er is maar geld voor een van die twee zaken, dan kun je spreken van armoede. De definitie kwam uit de mond van een slachtoffer. Ongeveer 5.000 inwoners van Weert heeft een inkomen rond het bestaansinkomen en worstelt dus dagelijks met deze keuze vraag.

Ik had mijn beste jas aangetrokken zodat de aanwezigen, op het Collegeplein toch maar zeker niet zouden denken dat ik ook 'zo'n geval' zou zijn. Op het plein zag ik dat waarschijnlijk iedereen gedacht had zoals ik, praktisch iedereen had een mooie jas aan. Terwijl in de tent de sprekers van verschillende politieke partijen elkaar probeerden te overtuigen welke aanpak van dit probleem volgens hun het beste was, vroeg ik aan een organisator waarom er toch zo weinig 'slachtoffers' aanwezig waren. Hij zei dat armoede zich verschuilt en zich schaamt. Met schaamte dacht ik aan mijn jas en ik besefte dat we ons voor de foute dingen schamen.

Ik besefte dat je ook armoedig kunt zijn in je denken. De organisator legde me ook uit dat het de bedoeling van de campagne was dat de 'mooie jassen' op zoek zouden gaan in hun buurt om de verborgen armoede te helpen en te wijze op de vele voorzieningen die er zijn en waar veel te weinig gebruik van wordt gemaakt. De 'verborgen armoede' is dikwijls niet zo handig om met 'wee wee wee punt en nel' om te gaan en ook uit schaamte wordt er te weinig gebruik gemaakt van de voorzieningen die in het rijke Nederland van nu geen aalmoes meer zijn maar een recht.

In vroeger jaren hielpen mensen elkaar onderling door bijvoorbeeld een pond suiker te lenen bij elkaar. Nu is hulp nodig bij het inwinnen van inlichtingen in de doolhof van voorzieningen betreffende wonen, welzijn, zorg en inkomen.

Bent u in de omstandigheden dat u iemand kunt helpen, in uw buurt, dan kunt u zich laten informeren over het groot aantal mogelijkheden van hulp via tel. 575803. Of als u wel handig bent geeft de website www.weert.nl u info.

Tot de volgende keer. Jan Tak