Weert

SP raadslid Jan Tak hield in de afgelopen raadsvergadering een indrukwekkend betoog naar aanleiding van een beleidsplan veiligheid van de gemeente.

De gemeente heeft een uitgebreide analyse gemaakt van de veiligheid in Weert, en een plan opgesteld hoe deze te verbeteren. Een prima werkstuk aldus Jan Tak. Maar het stelt hem ook teleur dat zo n plan nodig is. In zijn betoog vergelijkt hij de huidige situatie op het gebied van ons veilig voelen met die van pakweg vijftig jaar geleden, en hoe de SP denkt dat het vertrouwen van mensen in elkaar en de overheid weer terug te winnen is. Zijn betoog is alhier te beluisteren en hieronder te lezen.

Weer(t) Veiliger. Integraal Veiligheidsbeleid 2008

Met gemengde gevoelens heb ik dit Beleidsplan bekeken. Op de eerste plaats met bewondering. Een prachtig werkstuk van 85 bladzijden.

Een Kadernota met visie, doelstellingen en 5 Veiligheidsvelden. Een Actieplan met 79 veiligheidsprojecten waarin 25 partners geacht worden samen te werken. Inhoudelijk is hier bijna niets aan te verbeteren en datgene wat naar de mening van de SP fractie enige toegevoegde waarde kon hebben, heb ik reeds aangedragen in de raadscommissie Algemene Zaken.

Het dubbele gevoel wordt veroorzaakt door het feit dat het noodzakelijk is, om zo'n werkstuk te maken. Want dat het noodzakelijk is, is geen punt van discussie.

De nulmeeting laat sociale incidenten zien die zwaar ingrijpen in het leven van ons mensen en schade toebrengen in het Vertrouwen van elkaar en de overheid.

Vooral de 6552 geregistreerde sociale incidenten op het gebied van diefstal, overlast en geweld, terwijl er ook nog een zwart gebied is van niet geregistreerde incidenten, laten niet toe te juichen, ondanks de bewondering voor dit werkstuk. Het Vertrouwen in de overheid, wat niet alleen de politie is, staat onder zware druk. Signalen dat hulpverleners en Brandweer dit in den landen al ondervinden zijn niet gunstig.

Ons Veilig voelen en elkaar kunnen Vertrouwen zijn de basisbehoeften van de mens, en de fundamenten van ons bestaan.

We hebben op dit gebied, in korte tijd, flink ingeleverd. Mijn vader had als politieagent op Leuken geen Kadernota of Actieplan nodig. Hij had zijn eigen Veiligheidsvelden. De jeugd die het niet zo nauw nam met het mijn en dijn, of overlast veroorzaakte, kreeg theorie en praktijkles van hem, in onze achterkamer. Tegelijk met de ribbels in hun knie? veroorzaakt door de kokosmat, groeide het ontzag voor het gezag. Hun ouders verzorgden de nascholing waardoor de lessen een lange houdbaarheidsdatum kregen.

De regels van het parkeerbeleid werden daarentegen tolerant toegepast. Giel van Truien Drees, een oude boer uit Leuken, kreeg uitleg dat een rond blauw bord met een mooie rode rand geen nieuwe stadsversiering was maar dat je daar niet mocht staan, ook niet met een oud autootje. Terwijl Giel, met respect voor dit wijze gezag, vertrok, kreeg de Helmondse burgemeester, die ook fout geparkeerd stond, wel een bon. Volgens mijn vader moest iemand die doorgeleerd had, beter weten.

Het handhaven van de openbare orde echter, had bij hem hoge prioriteit. De beruchte messentrekker, Tinus van Keisemies, vond het besluit van B&W betreffende sluitingstijden horeca, maar onzin. Nadat hij, in cafe
Koestal, kennis had gemaakt met het korte knuppeltje wilde hij niet naar het politiebureau op de singel lopen, waardoor slepen de enigste optie was. Terwijl hij de andere dag, met een pincet, het grind uit zijn achterwek
peuterde groeide zijn ontzag voor het gezag, en de overheidsbesluiten.

Een familieruzie in het woonwagenkamp op den Trumpert waarbij duchtig met zeisjes en messen werd gezwaaid, loste mijn vader op een zodanige manier op dat de rooie van het kamp, ondanks zijn blauw oog, huisvriend bij ons is geworden en mij vissen heeft geleerd.

Meer van deze verhalen wil ik graag vertellen over een paar dagen als ik verkleed ben en met een glas bier in
mijn handen. Nu geven ze een beeld van de veiligheid uit een tijd, toch niet zo lang geleden. Er is vijftig jaar geleden geen nulmeeting gehouden, maar je achterdeur en fiets hoefde je niet te sluiten. Nu worden de sloten steeds dikker en de Particuliere Beveiliger, die ik niet kan betalen, is misschien de voorloper van de revolver op mijn heup. Ik heb altijd al cowboy willen worden.

Hoe is het mogelijk dat we, in zo korte tijd, zover achteruit zijn gegaan? Als ik deze vraag stel wordt ik meestal meewaardig aangekeken. Uit beleefdheid geeft men soms antwoord: "ja, Tak dat is nu eenmaal de vooruitgang." Het klinkt of vooruitgang een mestkar is die over ons heen rijdt en dat we lijdelijk moeten ondergaan.

De mens is echter zelf de activator van zijn vooruitgaan. Worden onze kinderen dan slechter geboren als wij? Ze starten inderdaad even egoitisch. Aan ons om ze beschaving bij te brengen en omstandigheden te scheppen waarin deze beschaving kan groeien.

Een belangrijke voorwaarde is dat je elkaar moet kunnen vertrouwen en vertrouwen doe je pas als je elkaar goed kent. De overheid kan omstandigheden hiervoor creeen.

Ik heb op mijn reis, per fiets naar Santiago, persoonlijk ervaren dat het gedrag van een mens inderdaad
verandert als zijn omstandigheden veranderen.

De 79 veiligheidsprojecten zijn naar de mening van de SP een goede poging om een omslag in mentaliteit
te weeg te brengen maar alleen het letterlijk uitvoeren van deze projecten is niet genoeg.

Gemeentelijke jeugd-sport-horeca en integratie beleidsvelden hangen nauw samen met de velden van dit Integraal Veiligheidsbeleid en vormen als het ware een puzzel waarin geen stukje mag ontbreken zoals met
nadruk wordt gesteld op bl.12.

Het is eigenlijk een oproep aan alle overheidsvertegenwoordigers, inclusief de leden van de raad, om in de geest van dit beleid te handelen. Dit lijkt nu soms tegenstrijdig te gebeuren.

Ik zal proberen dit toe te lichten. In de Analyse 2006 staat dat de 5 dorpen en de Molenakker het beste scoren op het gebied van Veiligheid. Dat is een aanwijzing. Meer dorpser inrichten onze Weerter samenleving. Het is de vraag of we dat doen door meer hoogbouw te stimuleren in Weert en bedrijfsgebouwen leeg te laten staan. Een Chinees zou zeggen: "Hond bijt zich in staart".

Een ander voorbeeld: Het indiceren van WMO cli?en gebeurt hoofdzakelijk d.m.v. onpersoonlijke communicatiemiddelen waarin het sofi nummer, of BSN nummer, een belangrijke rol vervult. We kunnen ook kiezen voor een manier waarin ambtenaren en clienten gelegenheid hebben elkaar te herkennen als mens. Dit
kost tijd en dus enkele arbeidskrachten meer, maar het vertrouwen in de overheid maakt wel kans om te groeien en dit kan op den lange duur zelfs wel eens voordeliger zijn.

De SP is het eens met de VVD, we moeten anders gaan denken. Vooruitgaan kun je op verschillende manieren. Het ene bedrijf kiest voor centraliseren, het andere bedrijf voor decentraliseren. Het is maar net waar bestuurders hun voordeel menen te zien.

Begrijp me niet verkeerd. Ik vind dat er in Weert prima initiatieven worden vertoond in de pogingen onze
Veiligheid en het Vertrouwen in de overheid terug te krijgen. Dit beleidsplan is o.a. een bewijs daarvan.

We moeten echter niet vergeten hoe we in deze toestand terecht zijn gekomen. Naar de mening van de SP mede door beleidsmatige keuzes uit het verleden. Het is een goede zaak om daar lering uit te trekken. We staan voor verschillende groeikeuzes de komende tijd zoals Regionale Samenwerking,een Frunshoppark met effecten voor onze binnenstad en de Europese vlag hangt al regelmatig langs de Weerter vlag.

Allemaal signalen in onze evolutiedrang om vooruit te gaan. De wedstrijd tussen Vooruitgaan en Veiligheid lijkt soms een wedstrijd tussen een haas en een schildpad. In het belang van zijn Veiligheid moet de haas echter zorgen dat hij in de buurt van de schildpad blijft.

Onze burgemeester sprak in zijn Nieuwjaarstoespraak over groeien met behoud van identiteit en dat is prima.
Ik zou echter willen pleiten voor zodanig groeien dat we elkaar weer terug vinden want naar mijn mening zijn we elkaar onderweg min of meer kwijtgeraakt.

Jan Tak