Weert

 

---

Maandelijkse column door Jan Tak.
Mei 2005

 

---

De Stichting Wonen Plus, kantooradres Beekstraat bezit een pand in de Wilhelminastraat op Fatima. Het Woonbegeleidingscentrum Weert (WBC Weert) bezit een pand in de Coenraad Abelstraat op Fatima. Hebben ze iets met elkaar te maken en wat beogen zij? Er bestaat geen enkele relatie tussen deze stichtingen en ik zal proberen uit te leggen wat zij beogen.

De Stichting Wonen Plus biedt onderdak, te huur, aan voor mensen met verschillende beperkingen, waaronder ook psychische, en probeert te bemiddelen in het zoeken van een dagbesteding. Momenteel is het pand in de Wilhelminastraat verhuurd aan vier personen, wat ook het maximale is wat in dit pand gehuisvest kan worden.

Het WBC in de Coenraad Abelstraat is een onderdeel van de Stichting Pedagogisch Sociaal Werk Midden Limburg. Deze stichting heeft de verantwoordelijkheid op zich genomen voor de opvang van ongeveer zeshonderd verstandelijk gehandicapten in Midden Limburg. De stichting maakt daarvoor gebruik van vier Woonbegeleidingscentra in Midden Limburg namelijk in Roermond, Weert, Heythuysen en Nederweert. In deze volgorde zijn ze ook opgericht.

Het WBC Weert heeft de verantwoordelijkheid voor de opvang en begeleiding van ongeveer zestig verstandelijk gehandicapten. De huisvesting van deze mensen gebeurt in allerlei vormen in Weert en omstreken. De huisvesting, begeleiding en dagbesteding zijn op maat gesneden voor elke cliënt, waarbij wordt uitgegaan van ieder zijn mogelijkheden en beperkingen. Er zijn ook personen die vierentwintig uur zorg en aandacht nodig hebben. Deze groep, ongeveer vijfentwintig mensen, zijn gehuisvest in de hoofdzetel op de Coenraad Abelstraat.

Op Fatima zijn twee dependances. Één in de Mariënhagelaan waar zes personen gehuisvest zijn en éé in de Looimolenstraat waar vier personen wonen.

Het Woonbegeleidingscentrum Coenraad Abelstraat bestaat in februari 2006 vijfentwintig jaar. In 1981 was de naam Gezinsvervangend Tehuis (GVT). Eind jaren tachtig ging politiek Nederland anders denken over de opvangvorm. Dit werd vertaald in regels waardoor het Gezinsvervangende model veranderde in een Woonbegeleidingsmodel. De naam veranderde daardoor ook in de jaren negentig. Deze ontwikkeling met zijn voor-en nadelen wil ik proberen helder te maken in het februari nummer 2006 van dit blad bij het vijfentwintig jarig bestaan van het WBC op de Coenraad Abelstraat.

Ook hoop ik dan iets meer te kunnen vertellen van hun bouwplannen.

Tot de volgende keer.
Jan Tak