Weert

 

---

Maandelijkse column door Jan Tak
December 2002

 

---

Onder deze kop heb ik een artikel ingezonden voor de plaatselijke weekbladen. Ik weet niet of dit artikel geplaatst zal worden. Het betreft Fatima en de Politiek. Daarom hier een verkorte weergave.

Politici hebben er de mond van vol. De kreet is 'in' tegenwoordig. Elkaar aanspreken op handelingen en gedrag en daardoor een stukje informele controle op elkaar uitoefenen, lijkt mij de juiste verklaring van deze uitdrukking.

Welke uitleg hieraan gegeven wordt door het grootste gedeelte van de Weerter gemeenteraadsleden is mij duidelijk geworden in de raadsvergadering van 12 december jongstleden. In deze vergadering werd een motie ingediend met de volgende kern. Of de gemeente zich moreel verplicht voelde om betrokken partijen te ondersteunen bij een plan van aanpak om 72 sociale huurwoningen (gebouwd + 1920) in de wijk Fatima weer te laten voldoen aan de eisen van deze tijd.

Op de tribune zittend dacht ik, dit is een overbodige motie. Geen lid kan hierop tegenstemmen, omdat ik er van uitga dat je als gekozen vertegenwoordiger van een gemeenschap zulke processen altijd zult moeten ondersteunen, zoveel in je vermogen ligt. Ook een gemeenteambtenaar was reeds toegevoegd in het proces tussen de betrokken partijen. De motie leek mij dus vragen naar de bekende weg.

De motie indiener bleek echter de sociale controle door de gemeente te willen benadrukken doordat hij in de motie refereerde aan een plan van 1996 wat 'vergeten' was door een van de betrokken partijen. Ook was bekend dat de Fatima bewoners pas door het onsymphatieke middel van actie voeren af hebben kunnen dwingen waar zij recht op hebben namelijk fatsoenlijke huisvesting. In tweede instantie bleek voor mij deze motie dus niet zo overbodig omdat automatismen niet hadden gewerkt.

De motie werd echter ingediend door een fractie van de oppositie en dan schijnt het een ongeschreven wet te zijn dat de coalitie naar redenen gaat zoeken om tégen te zijn. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat dit in het omgekeerde geval ook gebeurt. Dit is eerder regel als uitzondering.

Doorgewinterde politici zien daar niets geks in. Letterlijk werd dan ook door een lid van de coalitie de volgende reden gevonden. 'We hebben er geen behoefte aan om Balans voor de voeten te lopen'. De rest van de coalitie schijnt dan niet meer te hoeven nadenken waardoor in een klap 15 mensen hetzelfde denken.

Motie verworpen 15-13.(Een lid niet aanwezig anders geheid 15-14) De sociale controle rol die ik automatisch de gemeenteraadsleden toebedacht had, en die de macht heeft om de gemeente met de uitvoering daarvan te belasten, ziet zij dus niet zitten.

De rol van de gemeenteambtenaar in het proces met de betrokken partijen is nu ook duidelijk. Als de bewoners 'help' roepen op momenten dat Balans gebruik maakt van zijn macht, kijkt hij toe.

Op de tribune kreeg ik een gerust gevoel. Ik hoefde me niet meer schuldig te voelen omdat ik niets gedaan had toen - er iemand in het water lag - er onder mijn neus gejat werd in een winkel - ik opzij gegaan ben toen een fietsendief er vandoor ging met een ander zijn rijwiel - ik doorgelopen ben toen een oud vrouwtje haar tasje werd gejat. Ik heb de Stadswachten, Parkeerwachters, BOA's, Politie, niet voor de voeten willen lopen.

Het is echter de angst om in moeilijke situaties te geraken die mensen weerhoudt om sociale controle uit te oefenen en deze angst, die ik heb, schijnen onze predikers ook te hebben. De nadelige gevolgen van deze slappe houding plukken we met zijn allen.

De motie had niet veel om het lijf en liet juist daardoor veel zien. Ik kreeg heimwee naar de stijl van Harry Geuskens. Misschien is dit 'oud denken' maar daar wil ik toch wel zuinig op zijn.

Tot de volgende keer,
Jan Tak