Weert

Dit was steevast de vraag die ik stelde als er een besluit genomen moest worden in ons begeleidingsteam. Soms kreeg ik dan antwoorden van mijn collega??s en werd het gesprek beëindigd met een besluit. Een enkele keer veroorzaakte mijn vraag een schok en werd de discussie voortgezet maar met een geheel andere wending.

Het ligt inmiddels al jaren achter me dat ik deel uitmaakte van een team dat mensen begeleidde die op onze dagelijks zorg rekenden. We stonden dicht bij hen en voelden ons verbonden met hun beperkte mogelijkheden om zelf invloed uit te kunnen oefenen op hun dagelijks leven.

Nu ben ik werkzaam in een grote, door enkele fusies, tot stand gekomen massastichting. Een stichting tot stand kwam onder druk van de politiek,die minder geld wilde uitgeven aan al die kleine organisaties en al de besparingen hierop konden elders ingezet worden. Investeringen in zaken die weinig met zorg voor mensen te maken hadden.

De vraag ??wat betekent het voor Pierre?? kan ik al lang niet meer stellen, want wie kent Pierre nog? ??Pierre? stond toen voor een levend wezen, een persoon die iedereen kende, nu kent niemand hem, hij is onzichtbaar en anoniem. Ook al zou ik de naam van iemand anders noemen, het zou geen zin hebben, niemand kent elkaars clientèle, zo heet de groep mensen die een beroep doet op onze zorg.

Als ik ??s ochtends het kantoor binnenloop, zit iedereen achter de pc, amper opkijkend vanachter het beeldscherm om me te begroeten; ieder is er voor zichzelf bezig, ieder wil zo goed mogelijk rapporteren hoeveel cliënten hij heeft geholpen en met welk resultaat. Het resultaat, is altijd naar tevredenheid van de cliënt, want wie roept er nou een negatief oordeel af over zichzelf? Zeker als de cliënt zelf niet mondig geacht wordt om de ??deskundige? hulpverlener te beoordelen op het resultaat dat hij, als cliënt, in het contact heeft gehad.

De politiek is zeker niet geïnteresseerd in verhalen van tevreden of ontevreden cliënten, politiek, de ambtenaren, de bureaucraten achter hun computerschermen, zij zijn tevreden gesteld met hoge cijfers die je hebt behaald om mensen te benaderen. Verder stelt de bureaucratie weinig vragen. De vraag ??wat betekent het voor Pierre?? zou in deze wereld een aardverschuiving veroorzaken die waarschijnlijk de schaal van Richter voor langere tijd onbruikbaar zou maken.

En op dit moment sta ik alweer op de drempel van een volgende fusie, het verkooppraatje hierbij luidt: ??Een betere concurrentie positie en een nog grotere efficiëntie?. Voor de organisatie wel te verstaan,met een nog grotere deskundigheid binnen één organisatie, waar de cliënt gebruik van kan maken. De cliënt die, nu al, steeds meer het signaal afgeeft, dat hij door al die bomen het bos waar hij moet zijn, niet meer overziet.

En juist daar hebben de mammoetinstanties weer iets nieuws op gevonden: de zorgadviseur.

En al die mensen tikken hun rapportages, ze produceren cijfers en ze zullen zich nooit de vraag stellen ??wat betekent dit voor Pierre??.
Nee, ik heb me er bij neergelegd dat deze vraag enkel voor mij behouden blijft.

En als men het heeft over : ??kwaliteitshulpverlening?, och, het is een kwestie van schrijverstalent!

Door Lin Franssen, bestuurslid SP Weert en werkzaam in de zorg