Weert

Weert vergadert om half acht, maar nieuwsgierige burgers moeten ruim een uur hun tijd beiden: er wordt besloten vergaderd. Tegen negenen mogen zij binnen, om te horen hoe de raad zich een opinie vormt. Hij wordt daarin bijgestaan door een handvol ambtenaren die pontificaal op wethouderszetels zitten. En door de onvermijdelijke elektronisch presentatie.

Een artikel in het VNG Magazine, het nieuwsblad van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten door Jan Stoof

Het gaat hier niet om een kleinigheid. Weert belieft een nieuw gemeentehuis, een nieuwe parkeergarage, commerci?le ruimten, en woningen van diverse aard en economische status, dit alles in een complex met hier en daar wel zes bouwlagen. Als alle stenen zijn gelegd en alle vensters gezeemd, zijn we in 2012 beland en een kleine dertig miljoen armer. Dat is nog al wat.

Het belang wordt niet weerspiegeld in de bezetting van de publieke tribune, maar dat euvel wordt verholpen door een zeer goed gevulde perstribune. De belangstelling wordt overigens op geen enkele wijze gesteund door wat voorinformatie, ook niet op de gemeentelijke website. De dorpspomp wordt blijkbaar voldoende geacht als informatiebron.

Het hele karwei moet worden volbracht door een publiek-privaat partnerschap, waarin naast de gemeente bouwende en ontwikkelende partijen zitten, terwijl ook weer deelpartnerschappen worden gevormd voor losgemaakte elementen uit het hele project. Het opinieren doet de raad op een wat vreemde wijze. De vragen die worden gesteld, zijn van praktische aard en lijken te rusten op het uitgangspunt dat de bouwwerken er eigenlijk al hadden moeten staan. Hoe de debatten in de besluitvormende vergadering zullen verlopen, valt op basis van de vraagstelling vanuit de raad of de losse opmerkingen die door diverse sprekers worden gemaakt na deze raadszitting niet te bevroeden.

Wel komen er allerlei weetjes boven tafel, zoals zat de parkeergarage vijfhonderd plaatsen krijgt, door de gemeente zelf wordt uitgebaat en dat van als die plaatsen een honderdveertig voor de algemene Weertenaren bestemd is, en de rest voor ambtenaren, winkeliers en bewoners van de nieuwe woningen.

Van organisatorisch, maar zeker niet van beleidsmatig belang is ook de wijze van aanbesteden. "Europees", maar dan net niet helemaal. De raad vertrouwt dit niet bijster, de betrokken ambtenaar ziet geen moeilijkheden laat staan mogelijke vertraging. Ook blijkt dat niet alle ontroerend goed binnen het bouwplan is verworven, tot geruststelling van de raad juist binnen de door externe investeerders te verwerven portie. De raad wil weten of rekening is gehouden met een toename van het thuiswerken en met een voortgaande automatisering. Dat is gebeurd en, meldt de ambtenaar, het hele gemeentehuis zal een grote flexibiliteit hebben. Dan is er een raadslid dat open kaart speelt: Zijn er nog tegenvallers te verwachten? Het nabijgelegen stationsparkeerterrein is gratis en onderbezet luidt de toelichting. De ambtenaar ziet geen beren. Het antwoord op een zeer toekomstgerichte vraag moet menig Weertenaar koude rillingen bezorgen. De vraag is, wie de risico?s loopt. Het antwoord luidt: de gemeente, want zij is opdrachtgever. Wel zijn de nodige risicoanalyses gemaakt. Dan komt het tijdspad ter sprake, over ruim twee weken gaat het voorstel naar de commissie Algemene Zaken, net voor half april naar de raad en net na half april moeten de handtekeningen worden gezet. Om de oplevering in 2011 of 2012 luister bij te zetten zo wordt de raad meegedeeld, denkt men ten gemeentehuize aan een groot feest voor alle inwoners van de gemeente. Op de publieke tribune merkt nuchter iemand op: "Als dat er dan nog maar af kan".

Jan Stoof

SP: plan stadhuis en parkeergarage Wilhelminasingel te duur; onderzoek Centrum-Noord
"Onnodige geheimdoenerij door B&W van Weert"