Weert

Kritiek op de politiek is dat plannen pas laat naar buiten komen. De overheid, de gemeente voor mijn part, praat al een tijd over bepaalde plannen en ‘ineens’ is het een besluit en worden mensen ermee geconfronteerd. Zo voelt dat. Dan wordt je pissig. ‘Mag ik ook nog wat zeggen?’ 'Nee?' ‘Ach, ze doen toch gewoon wat ze willen!’

Ik wil dat niet. Mensen moeten over alles kunnen zeggen wat ze willen. Plannen kunnen niet vroeg genoeg gepresenteerd worden. Of toch wel?

Het Jacob van Horne museum in Weert is aan een grondige opknapbeurt toe. Daar is iedereen het over eens. Maar het College van Burgemeester en Wethouders wil meer dan alleen opknappen. Want eerlijk is eerlijk, het museum is nu nogal suf. En aan het gebouw an sich is al dertig jaar geen fatsoenlijk onderhoud meer gepleegd.

Daarom is er nu een eerste plan om allebei die dingen aan te pakken. Het gebouw opknappen en een fatsoenlijk en vooral boeiend museum in de stad maken. Dat eerste plan, waaronder een voorstel voor een nieuwe achterkant van het museum dat straks een voorkant moet worden roept nogal wat reacties op.

Ik vindt dat het College van Burgemeester en Wethouders daarmee lef toont. Er wordt een eerste ontwerp getoond. Een eerste ontwerp en bepaalde politieke partijen in Weert zijn er als de kippen bij om te zeggen dat dit toch echt niet kan.

Plannen kunnen dus blijkbaar toch te vroeg komen want zodra je in dit geval met maar ‘iets’ naar buiten komt is dat meteen hèt ontwerp en dè waarheid.

Ik heb er geen pasklaar antwoord op. Behalve een persoonlijk antwoord dat ik het ontwerp lelijk vindt. Maar dat is smaak.

Het gaat me hierom. Wanneer is ‘te vroeg’ en wanneer is ‘te laat?’

Laat gemeenteraadsleden die heel gretig reageren op het minste of het geringste voorstel daar maar eens over nadenken. Ik denk dat de moderne rol van een raadslid is om heel goed uit te leggen wat de ‘status’ van een plan is. Daar via (sociale) media op te reageren als er een discussie op gang komt waar nodig misvattingen te herstellen. 

Jeroen Goubet