Weert

Gisteren kreeg de raadscommissie Ruimte het weer eens voor elkaar om uren te praten over één onderwerp; de verdeling van het verkeersknelpunten-budget 2017. Ik zeg bewust ‘weer eens’ omdat het geneuzel steeds erger lijkt te worden. En dat terwijl gemeenteraadsleden zouden moeten ‘sturen op hoofdlijnen’ in plaats van stoeptegelniveau. Wat is er toch aan de hand?

Kleine verkeersknelpunten behoren leiden vaak tot grote ergernissen. Kijk, ik heb het hier niet over een complete herinrichting van het Stationsplein of het aanleggen van een nieuwe weg, maar over kleine dingen. Het verbreden of aanleggen van een stoep. De wens voor een verkeersdrempel in de straat omdat er hard gereden wordt. Een parkeerverbod. Van dat soort dingen.

Om van die ergernissen snel en gemakkelijk aan te pakken heeft de raad een ‘knelpuntenbudget’ in het leven geroepen. Sterker nog, dat budget is vorig jaar verhoogd. Want dit verdiend aandacht, dit is wat mensen echt belangrijk vinden. Iedere Weertenaar of bijvoorbeeld de wijk- en dorpsraden kunnen daarom knelpunten in hun buurt aan de gemeente doorgeven en die bekijkt of deze vanuit het knelpuntenbudget opgelost kunnen worden.

Een mooi voorbeeld is de wens voor het aanleggen van twee verkeersdrempels in de Graswinkellaan. Een verzoek vanuit de wijkraad. De gemeente onderzoekt de wens, men is ter plekke gaan kijken en tot de conclusie gekomen dat die gerechtvaardigd is. Vervolgens is er overleg geweest met omwonenden en die zijn het er ook mee eens. De verkeerscommissie kijkt er nog eens naar en de eindconclusie is, laten we dit doen!

Mooier kan het volgens mij niet.

Maar toen het lijstje met in 2017 op te lossen knelpunten werd gepresenteerd bleek de Weerter gemeenteraad weer vol te zitten met verkeersdeskundigen die het beter weten. Waarom is er voor deze volgorde in het lijstje gekozen? Moet er niet voor een andere ‘systematiek’ worden gekozen? Zijn die drempels in de Graswinkellaan echt wel nodig? Waarom staan een aantal andere knelpunten er niet op?

Als klap op de vuurpijl werd er om een of andere boekhoudkundige reden voor gepleit om het hele onderwerp door te schuiven naar september. Wethouder Van den Heuvel reageerde kalmpjes maar was duidelijk niet zo blij met het uitstel.

En ik ook niet. Hoe moet ik het de mensen in de Graswinkellaan uitleggen dat de verkeersdrempels waarschijnlijk ergens na de bouwvak al aangelegd zouden kunnen worden maar dat het begin 2018 wordt? Omdat de raad een nieuwe ‘systematiek’ wil? Of omdat de raad de ‘afschrijvingstermijnen nog eens wil bekijken’? Of omdat de raad een ‘integrale afweging met de voor 2018 op te voeren knelpunten wil maken’? Schei toch uit. Zo komen we niet vooruit!

Gelukkig komt het uitstel er voorlopig niet en wordt er volgende week woensdag tijdens de raadsvergadering in ieder geval over gepraat. Het zal wel weer een Poolse landdag worden.

Al dat geneuzel is en al helemaal dat steeds maar weer uit willen stellen is wat mij betreft een dikke middelvinger naar initiatieven van onderop van een raad die het beter wil weten. En het wordt steeds erger. Wat is er toch aan de hand?

O ja, over acht maanden zijn er verkiezingen…

Jeroen Goubet