Weert

Hoe ziet een SP'er eruit? Misschien is het voor sommige mensen gemakkelijk om zich een stereotype beeld daarvan voor te stellen. Een socialist. Iemand die langs de deuren gaat om te vragen hoe het gaat in de straat, buurt of wijk. Iemand die in het verweer komt tegen onrecht. Een dwarsligger? Een 'rode jehova' misschien?

Uiteraard zijn er SP'ers in alle soorten en maten, maar als er één(Weerter) iemand was die rode jehova als geuzennaam droeg dan was het Harry Bouten wel. Was, want tot mijn groot verdriet is Harry niet meer.

Harry Bouten is eigenlijk de oprichter van de SP in Weert. Zonder hem was er geen of pas veel later een SP in Weert geweest. De eerste vijftien jaar heeft hij de kar getrokken. Vooral door onder de mensen te zijn, langs de deuren te gaan. Mensen kennis te laten maken met de SP. Tot zijn en ieders frustratie leek dat lange tijd niet de gewenste vruchten af te werpen.

Daarbovenop kreeg Harry, toevallig in de periode dat ik politiek actief werd, problemen met zijn gezondheid waardoor hij niet één maar een paar stappen terug moest doen. Van een één op één kennismaking was in het begin dan ook geen sprake.

In mijn tijd als voorzitter van de afdeling heb ik Harry wel enkele malen mogen ontmoeten. Op een stoïcijnse manier gaf hij aan wat er volgens hem wel en wat er niet goed ging in de afdeling. Op een vraag als "hoe vaak gaan jullie de buurt in" antwoordde ik; "Regelmatig. In de zomer een paar keer per maand, tot zo'n beetje in oktober. Daarna wordt het 's avonds te koud en te donker en dan doen er minder mensen open". Hij zij dan op een licht kritische toon; "Hieël in 't begeen ginge vae doeër tot det vae neet mieër door de snie饃 haer kwoome." In onvervalst plat Weerts, altijd beleefd.

De afgelopen twee jaar speelde Harry opnieuw een actieve rol in de Weerter SP afdeling waardoor ik hem wel regelmatig trof. Hij verzorgde de opmaak van de maandelijkse nieuwsbrief aan de Weerter SP-leden. Deze wordt ingevouwen in het stijlvol vormgegeven SP-partijblad 'De Tribune' en het was altijd duidelijk merkbaar dat Harry de opmaak van de 'Weerter velletjes papier' daartussen belangrijk vond. Stipt, mooi en soms met een kritische noot leverde Harry zijn werk af.

Maar ook in de koers van de partij was Harry's stem duidelijk hoorbaar. Hoewel 'zoveel mogelijk onder de mensen zijn' zijn credo bleef, was hij ook zeer te spreken over de prestaties van de SP in de Weerter gemeenteraad. Niet in de laatste plaats omdat zijn verdiensten toch hun vruchten af begonnen te werpen. En ondanks dat niet altijd op 'zijn manier' ging.

Harry's blik was tot het laatst scherp. Begin dit jaar, vlak na de gemeenteraadsverkiezingen, ontstond er een moment van twijfel in de afdeling. Tot ieders vreugde kwamen er ondanks landelijke verliezen opnieuw drie SP-zetels in de Weerter gemeenteraad. En er bleken drie mensen met voorkeursstemmen op die zetels gekozen. Maar die drie stonden niet op plek één tot en met drie van de kandidatenlijst die door de Weerter SP leden, degenen die het uiteindelijk voor het zeggen hebben binnen de partij, vastgesteld waren.

Een spagaat. Luisteren we naar de kiezer of luisteren we naar onze leden die met hun eigen goede argumentatie de lijstvolgorde, met nadruk op volgorde, hebben vastgesteld?

In het enthousiasme van het verkiezingsresultaat was het Harry die ons wees op dit vraagstuk. Het was allemaal kort dag en nota bene op de avond van de beëdiging van de raadsleden werd er in een kamertje in het stadhuis in allerijl gediscussieerd over wie er letterlijk zo dadelijk zitting moest gaan nemen in de gemeenteraad. Ondergetekende was onderwerp van discussie en bracht de pragmatische oplossing door af te zien van zijn zetel, waardoor zowel de lijstvolgorde als de verkiezingsuitslag gerespecteerd werden. Maar Harry wees ons terecht op het feit!

Het was een van zijn laatste acties voor de SP.

Harry was onze oprichter, onze steun en toeverlaat, en ons geweten. De Weerter SP, waaronder ik, zal hem missen.

Jeroen Goubet