Weert

'We zijn terug bij af met de IJzeren Rijn'. Dat was een veel gehoorde klacht eind vorig jaar. Na een overleg tussen Nederland, België en Duitsland over de IJzeren Rijn eind november was een alternatief traject langs de N280 bij Roermond van de baan, en de spoorweg zou het historisch tracé, weliswaar met een tunnel door natuurgebied de Meinweg, gaan volgen. Kort daarop maakte spoorbeheerder ProRail bekend dat een tunnel onder Weert te duur en daarom 'niet haalbaar' en 'onrealistisch' was. 'Wel een tunnel voor de konijnen in de Meinweg, niet voor de mensen in Weert' klonk het schertsend. En terecht.

Deze week werd bekend dat Weert alles behalve alleen staat. De gehele Tweede Kamer vindt dat minister Eurlings slecht onderhandeld heeft met België en Duitsland, en de hele Tweede Kamer heeft oren naar het tunnelplan van Weert.

Al jaren gaat het nu op en af met de IJzeren Rijn, en zoals het er naar uitziet kan dat ook nog jaren doorgaan. Hoe kan dat toch?

België, en dan met name Vlaanderen, verandert regelmatig van standpunt, wil zo min mogelijk investeren, ook in eigen land, en is zelfs nog niet eens begonnen met geld opzij zetten voor de IJzeren Rijn. Dat geeft volgens mij aan dat er helemaal niet zo'n druk achter de plannen zit, geen vuist op tafel. Ik durf nog een stap verder te gaan door te stellen dat er helemaal geen noodzaak is voor het opnieuw in gebruik nemen van de IJzeren Rijn, en dat het vooral een principe- of prestigekwestie voor de Vlamingen is.

Duitsland heeft zelfs helemaal geen zin in de IJzeren Rijn. De regering van de deelstaat Nordrhein-Westfalen is mordicus tegen, en als er al druk is dan komt die uit Berlijn van de Bondsregering. Ook de Duitsers hebben grote problemen met het gebruiken van spoor dwars door hun steden. Gisteren kopte het Dagblad de Limburger dat Duitsland de mogelijkheid van een IJzeren Rijn langs de N280 bij Roermond toch weer open houdt. Het wil met geld over de brug komen, als België dat ook doet.

De Duitsers zien heel goed dat de bal bij België ligt, en wachten ondertussen geduldig af. Nederland zou dat ook moeten doen, unaniem eisen op tafel leggen, desnoods ook geld, maar alleen als België ook over de brug komt.

Eigenlijk heeft niemand zin. België maakt geen vuist, Duitsland mokt maar wacht rustig af, en Nederland houdt voet bij stuk.

Daarom wordt er geen overeenstemming over de plannen bereikt. Dat gaat nog jaren duren. En als die overeenstemming er ooit komt, dan moeten de plannen uitgewerkt worden voor het fatsoenlijk 'inpassen' van de spoorlijn met alle procedures daaromheen. Dat gaat nog jaren duren. Tot slot moet alles gebouwd gaan worden. Ook dat gaat nog jaren duren.

Het zou helemaal nog niet zo vreemd zijn als er van al dat uitstel uiteindelijk afstel komt. We zijn weer helemaal terug bij af, en het lijkt erop dat dat helemaal niet erg is.