Weert

Een opinieartikel van Rudy Nordhausen in Dagblad de Limburger vandaag.

De Wet Maatschappelijke Ondersteuning (Wmo) is een jaar geleden ingevoerd en de knelpunten komen nu bovendrijven. Tijd voor een tussenbalans.

In politiek Den Haag is bedacht dat er marktwerking moest komen in de thuiszorg en dat de gemeentes dit wel zouden kunnen regelen. De gemeentes hebben aanbestedingen gedaan en dachten in veel gevallen mooi goedkoop er vanaf te komen. Leve de marktwerking!

Op dit moment worden echter veel thuiszorgmedewerkers geconfronteerd met ontslag of met een flinke stap terug in loon. Ook zijn er minder werkoverleggen en is er nauwelijks ruimte voor contacten tussen collega’s. Dit is niet goed voor de kwaliteit. Wisselende mensen over de vloer, medewerkers zijn niet goed geïnstrueerd over de situatie en niet opgeleide medewerkers worden ingezet in complexe situaties. Dit heeft ook gevolgen voor de cliënten. Een callcenter bepaalt via een telefoontje wat voor zorg iemand nog heeft, zonder de persoon en de situatie gezien te hebben.

Gemeenten zoals de gemeente Weert, ontkennen de problemen. “Er zijn weinig klachten, dus zijn er geen problemen”. Men realiseert zich niet dat ouderen niet snel durven klagen of de weg niet weten. Thuiszorgmedewerkers die er flink op achteruit gaan? “Tja, dat is een zaak van de thuiszorginstellingen. Wij hebben goedkoop ingekocht en we zitten dus goed”, aldus de gemeente. Maar de thuiszorginstelling moest concurreren op prijs, de andere instelling kon namelijk ook voor een laag bedrag de zorg leveren.

Op deze manier houden gemeentes en instellingen zichzelf in een wurggreep, gaat de kwaliteit achteruit en worden de cliënten en de thuiszorgmedewerkers de dupe. Marktwerking blijkt kapotmakerij. Lang leve de marktwerking?

Rudy Nordhausen, raadslid SP Weert