Weert

Woningnood, scholen die moeten sluiten, intimidatie in de sociale werkvoorziening, verkoop van nutsbedrijven, ontbreken van ouderenbeleid, leegloop van wijkvoorzieningen en slecht openbaar vervoer.
Zijn de crisisjaren teruggekeerd? Nee hoor, we hebben het gewoon over Weert tijdens de economische bloeiperiode van 2001.

Onlangs werd Weert bestempeld als ‘meest sociale gemeente’ van Nederland. Het ging daarbij duidelijk niet om sociaal beleid in brede zin, maar slechts over een deel van het bijstandsbeleid, bezien over één jaar.
Een echt sociale gemeente moet volgens ons aan méér eisen voldoen. Zo’n gemeente moet bijvoorbeeld bereid zijn echt te communiceren met de burgers en maatschappelijke organisaties. In Weert is echter het regulier overleg met het gehandicaptenplatform opgezegd en ontbreekt nog steeds een cliëntenraad voor de sociale dienst. Over een sociale opvangvoorziening voor daklozen wordt moeilijk gedaan, terwijl een opknapbeurt van de binnenstad wel miljoenen mag kosten.

Wonen en werken

Verder moet een sociale gemeente volgens ons zorgen voor voldoende goede sociale volkshuisvesting – maar voert Weert een beleid dat woningnood oplevert. Terwijl honderden mensen wachten op een geschikte woning worden op de Leenhof zo’n 120 betaalbare huurwoningen gesloopt. En ook is ons gemeentebestuur doof voor de wens van maatschappelijke organisaties om de verschillende ouderencomplexen aan te passen aan de eisen van de tijd.

Elders op deze site leest u over de situatie bij sociaal werkvoorzieningsschap ‘de Risse’.
Wethouder Heijmans, politiek verantwoordelijk namens de gemeente, doet niets aan de problemen waarvan hij al jaren op de hoogte is. Is dat allemaal sociaal te noemen? Of komt het eerder in de richting van a-sociaal? Hoe dan ook: wij verzetten ons ertegen. En we doen dat graag samen met u.

Onze akties hebben we ondergebracht onder de noemer ‘Stop de Uitverkoop’, over de terugtredende overheid en de rampzalige gevolgen daarvan. Meer daarover achter op deze krant. De SP in Weert is druk in de weer met het in kaart brengen en bekend maken van de gevolgen van de ‘rechtse revolutie’, zoals die ook wel wordt genoemd.

Gemiddelden?

‘Ook in Weert gaat het gemiddeld goed’, zo beaamt Paul Lempens, campagneleider. ‘Maar het gáát niet om gemiddelden, het gaat er om hoe je omgaat met de zwakkere groepen in de samenleving, de solidariteit. Die moet de overheid organiseren – dat doet ‘de markt’ niet. En juist dáár laat de gemeente Weert het liggen. Kijk naar de problemen bij de Risse, maar ook bij gehandicaptenvoorzieningen en het ouderenbeleid. Juist een lange termijn-visie, toch de kern van waar de publieke zaak voor zou moeten staan, ontbreekt. En dan hebben we het nog niet gehad over andere zaken, zoals onderwijshuisvesting, verkoop van het kabelnet aan Essent en de nutsbedrijven aan Eneco: echte voorbeelden van uitverkoop, van korte termijn-politiek.’

We komen hele idiote zaken tegen, op verschillende terreinen. ‘Zelfs de reddingsbrigade heeft een wachtlijst van 150 mensen.’ De bibliotheek als laagdrempelige culturele voorziening kan wegens personeels- en andere kosten op zaterdagmiddag niet open en moet ovegaan tot oneigenlijke maatregelen als het heffen van leengeld per boek. Hoe het met het openbaar vervoer in onze regio gesteld is, kan je zien als je eens op vrijdagavond bij het station in Weert een kijkje neemt. Lange rijen wachtende auto’s omdat de bus niet rijdt.

Op de vraag wat hem het meest geschokt heeft totnutoe: ‘De woningnood in Weert’.
Meldingen komen bij ons binnen, waaronder schrijnende gevallen. Urgente gevallen – medisch en sociaal – worden keihard de deur gewezen bij de gemeente en sociale verhuurders. Ze zijn óf ‘niet urgent genoeg’ of er zijn geen woningen beschikbaar. En dan willen ze ook nog eens honderden huurwoningen verkopen? Gekheid! Doorgedraaide marktwerking is dat, landelijk beleid van het paarse kabinet waartegen sterk verzet en actie moet komen. De overheid moet zijn verantwoordelijkheid nemen, wie anders? De markt doet het niet.’